Roaring Currents .aka. Myeong-ryang ( 2014 ) บทวิจารณ์ภาพยนตร์โดย FallsDownz
"ถึงแม้ว่า Roaring Currents จะล้มเหลวอย่างแทบจะสิ้นเชิงในด้านของบทภาพยนตร์ ตัวละคร และการกำกับของ ฮานมินคิม แต่ด้วยฉากสงครามอันน่าตื่นเต้นและสร้างสรรค์ในท้ายเรื่องก็พอที่จะทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้สอบผ่านไปได้อย่างเฉียดฉิว"
ถือได้ว่าเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมากพอตัวสำหรับตัวผู้เขียนเองที่ได้มาพบเจอภาพยนตร์เกาหลีใต้หันมาทำแนวภาพยนตร์ประวัติศาสตร์ สงคราม เพราะโดยปกติเราจะไม่ค่อยเห็นภาพยนตร์เกาหลีใต้หันมาทำแนวนี้ซักเท่าไรนัก ด้วยเหตุผลนี้เองผู้เขียนจึงรู้สึกสนใจในภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นพิเศษ
สิ่งที่สำคัญในภาพยนตร์ประวัติศาสตร์นั้นมีมากมายหลายสิ่ง แต่สิ่งที่เรียกได้ว่าสำคัญมากที่สุดเลยก็คือการห่ำหั่นกันของแต่ละฝ่ายซึ่งก็ต้องหนีไม่พ้นบทภาพยนตร์ในส่วนของประวัติศาสตร์สงครามระหว่าง เกาหลีกับญี่ปุ่น ที่จะไปสนับสนุนเรื่องราวของแต่ละฝ่าย
แต่น่าเสียดายที่ในจุดนี้ค่อนข้างจะล้มเหลวไม่เป็นท่าอยู่พอสมควร ถึงแม้ว่าตัวภาพยนตร์จะได้นักแสดงนำมากฝีมืออย่าง ชอยมินชิก ซึ่งเคยฝากผลงานอันน่าประทับใจอย่าง Oldboy ( 2003 ) ต้นฉบับ และยังไปร่วมแสดงในภาพยนตร์ Hollywood อย่าง Lucy ( 2014 ) ก็ตาม นั้นก็ดูจะไม่ช่วยอะไรมากเท่าไรนัก
เพราะปัญหาอันใหญ่หลวงของภาพยนตร์เรื่องนี้เลยก็คือตัวบทภาพยนตร์เอง ซึ่งถูกขัดเกลามาไม่ค่อยจะละเอียดเท่าไรนัก ตั้งแต่เรื่องราวประวัติศาสตร์ที่ดันถูกถ่ายทอดออกมาลวกๆ ให้รายละเอียดที่น้อย ยันตัวละครต่างๆที่ไม่ค่อยจะน่าสนใจหรือน่าเอาใจช่วยเท่าไรนักเพราะแต่ละตัวละครก็ถูกเขียนมาแบบลวกๆ ซ้ำซากและเดาง่าย
ที่หนักที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นตัวละครร้าย ซึ่งในภาพยนตร์เรื่องนี้ก็คือฝ่ายญี่ปุ่น ถึงแม้ว่าตัวภาพยนตร์จะพยายามประเคนฉากและมุมกล้องสุดเท่ห์จำนวนมากเพื่อให้ตัวละครนี้ดูร้ายกาจซักเท่าไรก็ตาม ตัวบทภาพยนตร์เองก็ไม่ได้สนับสนุนความร้ายกาจนั้นไปด้วยเลย เพราะเมื่อถึงเวลาเอาเข้าจริงตัวละครเหล่านี้ก็ไม่ได้เก่งกาจเท่ากับที่ตัวภาพยนตร์ได้โม้เอาไว้เลยแม้แต่น้อย ซ้ำเหตุผลของตัวละครร้ายเหล่านี้ก็เป็นเหตุผลที่ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆใช้กันมาแล้วไม่รู้กี่ล้านรอบแถมบางเรื่องยังให้ความหนักแน่นได้ดีกว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เสียอีก ซ้ำร้ายตัวละครเหล่านี้ยังจะถูกพูดถึงในรูปแบบของสัตว์ประหลาด ชั่วช้าสามานไม่มีความเป็นมนุษย์ใดๆเลยเสียอีก ซึ่งเป็นการกระทำที่ไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากภาพยนตร์ Hollywood บางเรื่องที่กระทำต่อตัวละครเยอรมันเลยแม้แต่น้อย
อีกสิ่งหนึ่งที่ส่งผลต่อทิศทางของภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างมาก ก็คือผู้กำกับ ฮานมินคิม ซึ่งในด้านของการกำกับจัดได้ว่าเข้าขั้นแย่พอตัว เพราะหลายๆครั้งตัวเขาเองพยายามกำกับไปเน้นให้ฉากหรือตัวละครดูเท่ห์มากเกินไป เอะอะทีก็ต้องให้ตัวละครพูดประโยคเท่ห์ๆทีหรือมุมกล้องหล่อๆที ทั้งที่ตัวบทและการเล่าเรื่องของเขาเองก็ไม่ได้แข็งแรงหรือมีชั้นเชิงมากพอที่จะทำให้ผู้ชมเชื่อถึงน้ำหนักในตัวละครเหล่านี้ได้เพียงพอ นี้ยังไม่นับถึงการกำกับฉากต่อสู้แบบเล็กในช่วงต้นเรื่องที่ตัดเร็วจนมั่วซั่วดูไม่รู้เรื่องไปหมด
แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น พอตัวเขาสลับมากำกับฉากต่อสู้แบบใหญ่เช่นสงครามในช่วงท้ายเรื่อง ฝีมือการกำกับของเขาก็เฉิดฉายขึ้นมาเลยทันที อาจจะไม่ได้เก่งกาจ ช่ำชองขนาดชนิดที่สามารถรับมือกับฉากต่อสู้หลายสถานการณ์ในเวลาเดียวกันได้อย่างผู้กำกับจีนแผ่นดินใหญ่อย่าง จอห์น วู แต่ก็เก่งพอที่จะกำกับฉากสงครามต่างๆให้น่าสนใจได้ ด้วยการออกแบบฉากรบทางเรือที่สร้างสรรค์ ผสมเข้าไปกับการแผนการรบต่างๆ จนไปถึงการใช้บทภาพยนตร์เพื่อตอกย้ำถึงความสำคัญของฉากสงครามนี้และยังใช้มันหลอกล่อผู้ชมให้ลุ้นระทึกไปได้อีกด้วยซึ่งเป็นอะไรที่น่าทึ่งทีเดียว ถึงแม้ว่าฉากสงครามแทบจะทั้งหมดเรียกได้ว่าค่อนข้างจะเหนือจริงและหลุดโลกพอสมควร แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ผู้เขียนลืมเรื่องบทอันย่ำแย่ในช่วงต้นเรื่องไปได้บ้าง
ในท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า Roaring Currents ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่สมบูรณ์แบบแต่อย่างใด ที่จริงแล้วตัวภาพยนตร์ยังห่างไกลจากคำนั้นอยู่มาก แต่อย่างน้อย Roaring Currents ก็เป็นภาพยนตร์สงครามจากประเทศเกาหลีใต้ที่ไม่ได้ถึงขั้นเลวร้ายไปเสียทุกอย่าง ถึงแม้ว่าตัวภาพยนตร์จะล้มเหลวแทบจะสิ้นเชิงในด้านของบท ตัวละคร และการกำกับของ ฮานมินคิม แต่ด้วยฉากสงครามอันน่าตื่นเต้นและสร้างสรรค์ในท้ายเรื่องก็พอที่จะทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้สอบผ่านไปได้อย่างเฉียดฉิว
Final Score : [ C ]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น