10 Cloverfield Lane (2016) บทวิจารณ์ภาพยนตร์โดย FallsDownz
ถือได้ว่าเป็นภาคต่อที่อยู่ดีๆก็โผล่มาจากมุมมืดอยู่พอสมควรเลยทีเดียวสำหรับ 10 Cloverfield Lane จากความที่แทบไม่มีข่าวอะไรเท่าไรนัก แต่วันหนึ่งก็มีตัวอย่างหลุดออกมา จนกระทั่งตัวอย่างแบบเป็นทางการที่เรียกได้ว่าพาเอาแฟนๆ Cloverfield ขนลุก ตื่นเต้น อดหลับอดนอนไปพร้อมๆกัน
แม้ว่า 10 Cloverfield Lane จะเปลี่ยนตัวผู้กำกับจาก แม็ตต์ รีฟส์ ในภาคแรกมาเป็น แดน เทรนช์เทรเบิร์ก ดูเหมือนว่าความโดดเด่น และความน่าจดจำของแฟรนไชส์นี้จะไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ่งทวีคูณความน่าสนใจขึ้นในภาคต่อนี้
เมื่อเราแยกส่วนประกอบต่างๆออกมาแล้วจะพบว่า 10 Cloverfield Lane เป็นภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยองค์ประกอบต่างๆที่น่าทึ่งมากมาย ไม่ว่าจะเป็น บทภาพยนตร์ที่สดใหม่ ซ่อนเรื่องราวภายใต้สถานการณ์ต่างๆและหักมุมได้อย่างชาญฉลาด
การแสดงที่ดีของจอห์น กู้ดแมน และแมรี่ อลิซาเบธ วินสตีด ซึ่งกลายเป็นความสัมพันธ์ของสองตัวละครที่ช่างน่าค้นหา น่าสนใจ
ไปจนถึงการกำกับของ แดน เทรนช์เทรเบิร์ก ซึ่งเล่าเรื่องได้อย่างน่าติดตาม ใช้สัญญะต่างๆผ่านภาพได้อย่างยอดเยี่ยม พร้อมทั้งเล่นกับความอยากรู้อยากเห็นและความคาดหวังของผู้ชมได้อย่างเจ็บแสบจนน่าชื่นชม
เมื่อองค์ประกอบที่น่าทึ่งเหล่านี้มารวมตัวกัน ผลที่ได้ออกมาก็คือความรู้สึกที่นั่งไม่ติดเก้าอี้ ตื่นเต้น ลุ้นระทึกทุกวินาทีเสียยิ่งกว่ารถไฟเหาะตีลังกา ตั้งแต่ต้นจนจบชนิดไม่ให้หยุดพัก
ซึ่งคงจะเยี่ยมกว่านี้ถ้าหากลดเพลงประกอบที่ยัดเยียด พยายามจูงจมูกผู้ชมมากจนเกินไปและบทที่ดูจะรีไซเคิลมากไปนิดนึง แต่นั้นก็เป็นเพียงจุดเล็กๆในภาพยนตร์ที่น่าทึ่งเรื่องหนึ่ง
10 Cloverfield Lane สะท้อนให้เห็นถึงสภาพสังคมในโลกปัจจุบันซึ่งพวกเราแทบทุกคนต่างพร้อมที่จะเหยียบย่ำคนอื่นเพื่อดึงให้ตัวเองไปอยู่ในจุดที่ตนเองต้องการ และทำทุกวิถีทางที่จะกำจัดอะไรก็ตามที่ขวางทางพวกเราอยู่ สิ่งที่เรียกว่า ศีลธรรม จรรยาบรรณ หรือมนุษยธรรม คือสิ่งที่นิยามและให้ความหมายแก่ความเป็นมนุษย์ของเรา แต่มันกลับกลายเป็นสิ่งที่ถูกลืมไปในสังคมอย่างน่าเป็นห่วง
Final Score : 7.5
แม้ว่า 10 Cloverfield Lane จะเปลี่ยนตัวผู้กำกับจาก แม็ตต์ รีฟส์ ในภาคแรกมาเป็น แดน เทรนช์เทรเบิร์ก ดูเหมือนว่าความโดดเด่น และความน่าจดจำของแฟรนไชส์นี้จะไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ่งทวีคูณความน่าสนใจขึ้นในภาคต่อนี้
เมื่อเราแยกส่วนประกอบต่างๆออกมาแล้วจะพบว่า 10 Cloverfield Lane เป็นภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยองค์ประกอบต่างๆที่น่าทึ่งมากมาย ไม่ว่าจะเป็น บทภาพยนตร์ที่สดใหม่ ซ่อนเรื่องราวภายใต้สถานการณ์ต่างๆและหักมุมได้อย่างชาญฉลาด
การแสดงที่ดีของจอห์น กู้ดแมน และแมรี่ อลิซาเบธ วินสตีด ซึ่งกลายเป็นความสัมพันธ์ของสองตัวละครที่ช่างน่าค้นหา น่าสนใจ
ไปจนถึงการกำกับของ แดน เทรนช์เทรเบิร์ก ซึ่งเล่าเรื่องได้อย่างน่าติดตาม ใช้สัญญะต่างๆผ่านภาพได้อย่างยอดเยี่ยม พร้อมทั้งเล่นกับความอยากรู้อยากเห็นและความคาดหวังของผู้ชมได้อย่างเจ็บแสบจนน่าชื่นชม
เมื่อองค์ประกอบที่น่าทึ่งเหล่านี้มารวมตัวกัน ผลที่ได้ออกมาก็คือความรู้สึกที่นั่งไม่ติดเก้าอี้ ตื่นเต้น ลุ้นระทึกทุกวินาทีเสียยิ่งกว่ารถไฟเหาะตีลังกา ตั้งแต่ต้นจนจบชนิดไม่ให้หยุดพัก
ซึ่งคงจะเยี่ยมกว่านี้ถ้าหากลดเพลงประกอบที่ยัดเยียด พยายามจูงจมูกผู้ชมมากจนเกินไปและบทที่ดูจะรีไซเคิลมากไปนิดนึง แต่นั้นก็เป็นเพียงจุดเล็กๆในภาพยนตร์ที่น่าทึ่งเรื่องหนึ่ง
10 Cloverfield Lane สะท้อนให้เห็นถึงสภาพสังคมในโลกปัจจุบันซึ่งพวกเราแทบทุกคนต่างพร้อมที่จะเหยียบย่ำคนอื่นเพื่อดึงให้ตัวเองไปอยู่ในจุดที่ตนเองต้องการ และทำทุกวิถีทางที่จะกำจัดอะไรก็ตามที่ขวางทางพวกเราอยู่ สิ่งที่เรียกว่า ศีลธรรม จรรยาบรรณ หรือมนุษยธรรม คือสิ่งที่นิยามและให้ความหมายแก่ความเป็นมนุษย์ของเรา แต่มันกลับกลายเป็นสิ่งที่ถูกลืมไปในสังคมอย่างน่าเป็นห่วง
-- ภาพรวม --
- ตื่นเต้น ลุ้นระทึก หายใจแทบไม่ทัน
- ความตื่นเต้นนั้นไม่ได้มาจากเทคนิคไร้สาระเช่นผีตุ้งแช่ แต่มาจากการเล่าเรื่องที่น่าติดตาม ล้อหลอกกับความอยากรู้อยากเห็นของผู้ชมได้อย่างน่าทึ่ง
- บทภาพยนตร์ถึงแม้จะโดนยืดไปบ้าง แต่ก็หักมุมได้อย่างฉลาด ค่อนข้างสดใหม่
- ทีมนักแสดงที่ยอดเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็น จอห์น กู้ดแมน หรือแมรี่ อลิซาเบธ วินสตีด
- เสียงเพลงสร้างอารมณ์ร่วมได้ดี แต่หลายครั้งดูยัดเยียดและหนักมือมากเกินไปจนกลายเป็นน่ารำคาญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น