The Hateful Eight ( 2015 ) บทวิจารณ์ภาพยนตร์โดย FallsDownz
"สมาคมโฉดชั่ว"
เควนติน ทารันติโน่ เชื่อว่าสำหรับคอหนังทุกคนคงจะคุ้นชื่อนี้กันเป็นอย่างดี เพราะนอกจากเขาจะเป็นผู้กำกับที่มีฝีมือมากที่สุดคนหนึ่งแห่งวงการภาพยนตร์ฮอลลีวูดแล้ว เขายังเป็นคนที่สร้างผลงานระดับคุณภาพมากมายเป็นเอกลักษณ์ จนกลายเป็นผู้กำกับที่หลายต่อหลายคนชื่นชอบ ตั้งแต่ Reservoir Dogs ในปี 1992 มาจนถึงผลงานล่าสุดอย่าง Django: Unchained ในปี 2012
The Hateful Eight เป็นผลงานการกำกับลำดับที่แปดของเควนติน ซึ่งว่าด้วยเรื่องราวของนักล่าค่าหัวซึ่งพบว่าเขาต้องมาอาศัยอยู่ในกระท่อมแห่งหนึ่งท่ามกลางผู้คนแปลกหน้าซึ่งมีความลับอะไรบางอย่างซ่อนเอาไว้....
ผลงานลำดับที่แปดของเควนติน ทารันติโน่ สุดท้ายแล้วก็ยังคงโดดเด่นและสุดโต่งสมกับเป็นเควนตินเช่นเคย ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้น่าจดจำหรือคมคายเท่ากับผลงานเรื่องก่อนๆก็ตาม
เควนติน ยังคงพิสูจน์ว่าเขาเป็นผู้กำกับที่มีความคิดและมุมมองหลากหลายจนกระทั่งเกือบจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ทางภาพยนตร์ที่นำเอาประเภทหรือ Genre ของภาพยนตร์ต่างๆมาผสมผสานกันอย่างลงตัวน่าสนใจ
The Hateful Eight เป็นภาพยนตร์ที่ผสมผสานระหว่างประเภทคาวบอย Western เข้ากับภาพยนตร์สืบสวนสอบสวนแนว "ใครเป็นคนทำ" แซมๆกึ่งทดลอง ได้อย่างน่าติดตาม ผลที่ออกมาคืออารมณ์อันแสนดิบ เถื่อน โคตรโหด แต่แฝงไปด้วยปริศนาอันน่าค้นหา โดยเฉพาะในช่วงกลางถึงท้ายเรื่องที่เข้มข้นชนิดที่นั่งกันไม่ติดเบาะ
อย่างไรก็ตามนั้นก็ดูจะเป็นเสมือนดาบสองคมที่ย้อนสอนกลับมาทำร้ายตัวมันเอง ในขณะที่ The Hateful Eight โดดเด่นในด้านของความดิบ เถื่อน น่าค้นหา ความที่ตัวเควนตินพยายามจะผสมผสานสิ่งต่างๆมากจนเกินไปนี้เองก็ทำให้มันได้สูญเสียความเป็นเอกภาพในตัวมันไป เสมือนศิลปินที่มัวแต่วุ่นอยู่กับของเล่นกับตนเองมากจนเกินไป
ที่เห็นได้อย่างชัดเจนเลยก็คือการที่เขาพยายามจะซุกซ่อนจุดหักมุม หรือพยายามหยิบนู้น จับนี้ ดัดแปลงนั้นมากเกินไป ทั้งที่เมื่อเปิดเผยออกมาแล้วก็ไม่ได้น่าตกใจหรือแปลกใหม่อะไร และเอาเข้าจริงจุดเด่นที่แท้จริงของภาพยนตร์เควนตินก็คือความแดกดันของมันชนิดที่ไม่แคร์ใครต่างหาก เฉกเช่น Django: Unchained ซึ่งก็ไม่ได้มีเรื่องราววุ่นวายอะไรมากมายไปกว่าเป็นภาพยนตร์ล้างแค้นแบบถึงลูกถึงคนของคนผิวสี
แต่ถึงกระนั้นก็ตาม เนื้อหาของ The Hateful Eight ก็ยังคงน่าสนใจไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก นี้ยังคงเป็นภาพยนตร์ที่สะท้อนถึงผลของการประกาศเลิกทาสของประธานาธิปดี อับราฮัม ลินคอล์น ได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นความตึงเครียดของสังคมที่พุ่งสูงยิ่งกว่าปรอทแตก คนขาวที่ไม่อาจจะยอมรับคนผิวสี และคนผิวสีที่ไม่มีวันยอมกลับไปตกเป็นเบื้องล่างอีก
ที่น่าชื่นชมจริงๆ ก็คือตัวเควนตินที่ดึงผู้ชมออกมาจากตัวภาพยนตร์ด้วยความโหดร้ายและความ "โฉดชั่ว" ของเหล่าตัวละครทั้งแปด ทำให้เราได้มองเห็นถึงธาตุแท้ของตัวละครเหล่านี้จนค้นพบว่า สุดท้ายแล้วไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร ผิวสีใด สัญชาติไหน มีฐานะใด พวกเขาก็ต่างเป็นมนุษย์ที่พร้อมจะทำเลวทรามต่ำช้าไม่ต่างกัน การเข่นฆ่า ปาดคอใครเพื่อความซะใจ กับความยุติธรรมนั้นเป็นสิ่งที่ห่างไกลกันเพียงเส้นด้ายบางๆเท่านั้น หากแต่ว่าเส้นด้ายอันเบาบางนั้นเอง อาจเป็นสิ่งเดียวที่จะสามารถบ่งบอกถึงความแตกต่างของมนุษย์ผู้ชั่วช้าเหล่านี้
Final Score : [ 8 / 10 ]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น