Movie Review
Chicago ( 2002 ) เป็นภาพยนตร์ที่สร้างมาจากละครเวทีชื่อดังของอเมริกาในชื่อเดียวกัน
Chicago นั้น เล่าถึงเรื่องราวของ Roxie Hart ที่ใฝ่ฝันว่าซักวันเธอจะต้องมีชื่อเสียงอยู่บนเวทีให้ได้ แต่วันหนึ่งเธอได้ถูกต้องหาว่าฆาตกรรม เธอจึงถูกส่งเข้าคุกและได้พบกับสิ่งใหม่ๆมากมายที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล
Chicago นั้นเป็นภาพยนตร์ของผู้กำกับ Rob Marshall (Memory of a Geisha , Pirates of the Carribbean : On Stranger Tides) ที่เต็มไปด้วยแสง สีและเสียง เฉกเช่นเดียวกับละครเวทีเสียจริง ฉากต่างๆของเขานั้นเต็มไปด้วยการกำกับฉากที่เปรียบเสมือนเรานั่งดูละครเวทีจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการจัดวางตัวละคร การจัดวางฉาก และสิ่งที่เห็นได้ชัดมากที่สุดเลยก็คือการใช้แสง Spotlight แบบเดียวกับในละครเวที ซึ่งฉากที่โดดเด่นมากที่สุดเลยก็คือฉากเพลงที่โด่งดังที่สุดของ Chicago อย่างเพลง "Cell Block Tango" ที่มีการใช้ Blocking , สี และท่าเต้นสื่อความหมายได้อย่างน่าทึ่งเสียจริง
ในด้านการแสดงนั้นแทบทุกคนในภาพยนตร์แสดงได้อย่างยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่ว่าจะเป็น Richard Gere , Renee Zellweger หรือนักแสดงที่ค่อนข้างน่าประหลาดใจผู้เขียนอย่าง John C. Reilly ที่แสดงได้อย่างน่าทึ่งเช่นกัน แต่คนที่เรียกได้ว่าเฉิดฉายและเจิดจ้าใน Spotlight มากที่สุด ก็คงจะหนีไม่พ้น Catherine Zeta-Jones ที่นอกจากจะร้องเพลงได้อย่างไพเราะ สนุกสนานมากๆแล้ว เธอยังแสดงได้อย่าง เซ็กซี่ ร้ายกาจ และน่าจดจำมากๆเหลือเกิน แทบจะเรียกได้ว่าไม่น่าจะมีผลงานใดของเธอ ที่น่าจดจำไปมากกว่านี้อีกแล้วเลยทีเดียว
พูดถึงขนาดนี้แล้ว Chicago ดูเหมือนจะเป็นภาพยนตร์ที่น่าสนุก น่าตื่นเต้นเหลือเกิน แต่ที่จริงแล้ว เมื่อเรามองไปถึงสิ่งที่มันพูดจริงๆแล้ว มันกลับทำให้เรารู้สึกหดหู่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้เหลือเกิน
โดยเฉพาะการพูดความถูก/ความผิด ที่สังคมไม่ใส่ใจมันเลยด้วยซ้ำไป แต่สังคมสนใจเพียงแค่สิ่งที่ตัวเองอยากที่จะเห็นเท่านั้น
อย่างที่เคยบอกเอาไว้แล้วในฉากเพลงอย่าง "Cell Black Tango" ซึ่งเป็นฉากและเพลงที่แดกดัน เสียดสี ได้อย่างน่าทึ่งมากๆ เพราะเป็นเพลงที่ร้องโดยนักโทษหญิงที่พูดถึงความผิดของตนเอง แต่กลับไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด กลับกันพวกเธอกลับพูดว่า "ฉันไม่ได้ทำมัน แต่ถึงฉันจะทำมัน คุณจะพูดได้อย่างไรว่าฉันทำผิด ?" ซึ่งในฉากนี้จะเห็นได้ชัดถึงการใช้สีแดงอย่างเด่นชัด และท่าเต้นที่รุกและหนักแน่นมากของแทบจะทุกตัวละคร แต่มีเพียงตัวละครเดียวเท่านั้น ที่กลับใช้ท่าเต้นแบบ บัลเล่ห์และใช้สีขาว ซึ่งเป็นคนเดียวในทุกๆคนที่พูดว่าเธอ "ไม่ได้ผิด" แต่สิ่งที่ยิ่งแดกดันและเสียดสีได้เจ็บแสบยิ่งกว่า นั้นก็คือ เธอเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ถูกตัดสินให้ประหารชีวิต ในขณะที่คนอื่นกลับถูกตัดสินว่าไม่ผิดอย่างหน้าตาเฉย
นอกจากนั้นภาพยนตร์ ยังเสียดสีสื่อเช่น หนังสือพิมพ์ หรือ วิทยุ ได้อย่างเจ็บแสบมากๆอีกด้วย เพราะ เหตุผลหลักที่คนผิดรอดได้นั้น ไม่ใช่เพราะอะไร ก็เพราะสื่อหรือพวกเรานั้นเอง ที่ให้ความสนใจแต่รูปลักษณ์ภายนอกของคน แต่กลับไม่เคยมองไปลึกที่ความจริง และที่สำคัญ คือไม่เคยให้ความสนใจกับคนที่ไม่ได้ผิดจริงๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันช่างแดกดันและเสียดสีได้อย่างหนักหน่วงมากๆ จนทำให้รู้สึกว่า ในบางครั้งเรามองอะไรที่อยู่บนหนังสือพิมพ์ หรือ โทรทัศน์ ในด้านที่เราอยากจะชม ซึ่งมันส่งผลกระทบรุนแรงกว่าที่เราคาดคิดเอาไว้เสียอีก
Chicago เป็นภาพยนตร์ที่นอกจากจะเต็มไปด้วยเพลงที่ไพเราะ สนุกสนานแล้ว มันยังแฝงไปด้วยการเสียดสีและแดกดันสังคมโดยเฉพาะ "สื่อ" ได้อย่างเจ็บแสบมากๆเลยทีเดียว ซึ่งในท้ายที่สุด มันทำให้เรากลับมานั่งคิดใคร่ครวญอย่างมาก ว่าพลังของสื่อหรือMedia ในปัจจุบันนั้น มันมีผลที่ดีหรือเสียมากกว่ากันแน่.
Final Score [ A + ] & [ Must See Badge ]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น